จรรยาเภสัช

จรรยาเภสัช


จรรยาเภสัชเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวให้ประพฤติดี ปฏิบัตืดี

*จรรยาเภสัช 5 ประการ เทียบเท่ากับ ศีล 5

1.ต้องมีความขยันหมั่นเพรียน

2.ต้องพิจารณาหาเหตุผลในการปฏิบัติงานด้วยความสะอาด

3.ต้องมีความซื่อสัตย์สุจริต

4.ต้องละอายต่อบาป

5.ต้องปรึกษาผู้ชำนาญ



หลักเภสัช

หลักสำคัญในการศึกษาวิชาเภสัชกรรมแผนโบราณคือ หลักเภสัช จำแนกออกเป็น 4 บท



1.เภสัชวัตถุ คือ รู้จักวัตถุธาตนานาชนิดที่จะนำมาใช้เป็นยาและรักษาไข้ จะต้องรู้ลักษณะพื้นฐานของตัวยา

และสมุนไพรแต่ละชนิด คือ ต้องรู้จักชื่อ ต้องรู้จักลักษณะ สี กลิ่น รส



2.สรรพคุณเภสัช คือ รู้จักสรรพคุณของวัตถุธาตุนานาชนิดที่จะนำมาใช้เป็นยา

ต้องรู้จักรสของตัวยานั้นๆก่อนถึงจะทราบสรรพคุณได้ภายหลัง



3.คณาเภสัช คือ การรู้จักการจัดหมวดหมู่ตัวยาหลายสิ่งหลายอย่าง รวมเรียกเป็นชื่อเดียว



4.เภสัชกรรม คือ การรู้จักปรุงยา ผสมเครื่องยาหรือตัวยา ตามที่กำหนดในตำรายาหรือตามใบสั่งยา



ประวัิืติยาเบญจกูล

พิกัดเบญจกูล ใช้ประจำธาตุทั้ง ดิน น้ำ ลม ไฟ แก้ในกองฤดู กองสมุฏฐานต่างๆ

ฤาษี 6 ตน

1ปััััพพะตัง ผลดีปลี ระงับอชิณโรค[แพ้ของแสลง]

2.อุธา รากช้าพลู ระงับเมื่อยขบได้

3.บุพเทวา เถาสะค้าน ระงับเสมหะและวาโย

4.บุพพรต รากเจตมูลเพลิง ระงับโรคอันบังเกิดแต่ดีอันทำให้หนาวและเย็น

5.มหิททธิธรรม เหง้าขิง ระงับตรีโทษได้

6.มุรทาธร เป็นผู้ประมวลยาทั้งหมดเข้าด้วยกัน ชื่อว่า ยาเบญจกูล เสมอภาค ระงับโรคทวัตติงสาการ คืออาการ32ของร่างกาย

ดอกดีปลี ธาตุดิน ปถวีธาตุ

รากช้าพลู ธาตุน้ำ อาโปธาตุ

เถาสะค้าน ธาตุลม วาโยธาตุ

รากเจตมูลเพลิง ธาตุไฟ เตโชธาตุ

เหง้าขิง ประจำทวารของร่างกาย อากาศธาตุ